στο ΚΕ.Μ.Ε.Σ.


Για τις "Ευλύγιστες μελαγχολίες"

στο  Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά

Οι «βεβαιότητες» έχουν μετατραπεί σε «τυχαιότητες», τα «ενδεχόμενα» είναι «σκόρπια», χάσκουν στο διάβα μας και μας χαμογελούν αινιγματικά. Έτσι περιέγραφε ο ποιητής Ντέμης Κωνσταντινίδης, ήδη στον πρόλογο της πρώτης του ποιητικής συλλογής (Διαθέσεις, University Studio Press, 2009), το τοπίο ανασφάλειας που διαμορφωνόταν, καθώς μια κοινωνία σε σύγχυση έβγαινε, γοργά κι απότομα, από μακρά περίοδο νάρκης και επίπλαστης ευμάρειας.Στις δύο επόμενες συλλογές του («Ιχθύων λόγος», 2011, «Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες», 2013, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο), υπήρχε το αίτημα της συνειδητοποίησης, τα σκαμπανεβάσματα των εμπειριών, των παρορμήσεων, των απογοητεύσεων, η εναλλαγή απαισιοδοξίας και υποδόριας πίστης, πως αυτά που βαραίνουν -εν τέλει- εξαρτώνται από εμάς.
Στην τέταρτη αυτή συλλογή, όπως αναφέρει: οι «πλεονάζουσες» (sic) μελαγχολίες κρατάνε πόστο μες στη θύελλα, με όσες ρίζες τους απέμειναν. Γίνονται ευλύγιστες στα πολλά μποφόρ, για να μη σπάσουν…
Πρόκειται για ένα «σώμα» πρόσφατων ποιημάτων, καθώς και ένα πολύ σύντομο -φωτογραφικό- πεζό που κλείνει τη συλλογή. Αποτυπώνουν, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει, μια ψυχοσυναισθηματική κατάσταση αρκετά διαδεδομένη την εποχή αυτή, και ίσως μπορεί κανείς να ταυτίσει δικά του βιώματα με αρκετούς στίχους.
Αλλά τα συγκεκριμένα ποιήματα εκκινούν μόνο από το επίκαιρο, το εφήμερο, το συγκυριακό, για να διαμορφώσουν -διασπαρμένα και θρυμματισμένα- μια χαμηλόφωνη μεταξύ τους συνομιλία, στο ξεφύλλισμα των 40 περίπου σελίδων του καλαίσθητου βιβλίου, που φιλοδοξεί να πλησιάσει θέματα διαχρονικά και πανανθρώπινα.
*Οι «Ευλύγιστες μελαγχολίες» κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Vakxikon.gr, το Μάιο του 2014, τόσο σε έντυπη μορφή όσο και σε e-book.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος