internet cafe

“Τέρας! Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις...”, έλεγε η μάνα στην κόρη. Το κινητό κολλημένο στο ιδρωμένο, ευτραφές αυτί. Δίπλα της ο πατέρας καθησυχαστικός, έψαχνε στην οθόνη για φθηνό εισιτήριο, χαϊδεύοντας το πληκτρολόγιο εδώ και μία περίπου ώρα. “Τίποτα δεν της κάνει! Τίποτα...”, ξεφυσούσε εκείνη, “νομίζει ακόμα πως έχω το μαγαζί”. “Έλα, πουλάκι μου!”, πήρε σειρά εκείνος, “Δε βρήκα κάτι για Δευτέρα, δυστυχώς. Η μαμά σου έχει δίκιο, καλύτερα να μείνεις εκεί. Κοίτα, μη μου στενοχωριέσαι, έτσι; Ένα γλυκό γλυκό φιλί! Θα σε σκεφτόμαστε”.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος