5π στα αποτυπώματα

Αφίξεις

Έτσι άδικα που σπαταλιόμαστε
Έτσι άστοχα που κύλησε η ζωή μας
Στην τύχη ό,τι ψυχανεμιζόμαστε
Φάντασμα το κυνήγι κι η ανάπαψή μας.

Το ένστικτο πια δεν κάνει την προσπάθεια
Η ώρα πια δεν κουβαλά το χρόνο
Μονότονα, σαν τρένα, φτάνουνε τα δάκρυα
Και στο σταθμό, ένας σταθμός τα περιμένει μόνο.

***

Έντγκαρ

Σε παραλία απόκρημνη, έναν έναν
γκρέμισα τους φόβους μου.
Τους γκρέμισα εκεί που σκάει το κύμα
αλέθοντας με δύναμη,
φέρνοντας τα πάνω κάτω!

Τους γκρέμισα με μιαν ελπίδα: το κύμα
να τους πάρει, πάνω στα βράχια
με αφρισμένη ορμή να τους διαλύσει,
και, μες στη νύχτα, ο δαίμονας
που επρόφταινε το βήμα να μ’ αφήσει.

Φάντασμα στον ίδιο μου εαυτό,
συνάντησα εκεί το σύνορο…
Χαιρέτησα την όψη που κάποτε
είχε όνομα και σπίτι, κι ωστόσο,
του γιαλού είναι πια στοιχειό.

***

Πόε-μ

Όπου θεριεύει η καταιγίδα
Και ανταριάζει ο ωκεανός
Όπου δεν ζει ούτε ηλιαχτίδα
Και μαύρος γίνεται ουρανός

Πάνω στο αφρισμένο κύμα
Μέσα στη δίνη του καιρού
(Μες στην καρδιά γοργό το βήμα!)
Μέσα στο μπέρδεμα του νου…

Όλα, με μιας, γίνηκαν ένα!
Θάλασσα, κύμα κι ουρανός
Κι όλα μου θύμισαν εσένα
Όταν βαθιά σου ήμουν γυμνός.

***

Τραγούδι

Έχω πολλές φορές χαθεί
Κι άλλες μου μέλλει να χαθώ

Στο γύρισμα αυτού του κόσμου
Μ’ όλα τα πείσματά σου, δώσ’ μου

Το νήμα να σ’ ακολουθώ
Γιατί απ’ το νήμα σου κρατώ

Δρόμο μες στο λαβύρινθο
Κι ένα μ’ εσένα πάλι, φως μου!

***

Τι άλλο θα μπορούσα

Τι άλλο θα μπορούσα να είμαι
Παρά ένας φτωχός ποιητής
Αυτή τη νύχτα που ξηλώθηκαν οι στέγες
Κι ο τρελός αέρας σεργιανάει
Στους άδειους δρόμους
Γυρεύοντας ανυπεράσπιστα κεφάλια.
Αυτή τη μόνη νύχτα τραγουδώντας
Μες στα ερείπια κάποιας πολιτείας.


Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος