λέξεις στον αέρα...

Σε θαλασσόνερο το σώμα βαφτισμένο
Σκόρπιες, σπασμένες λέξεις στον αέρα
Είν' το ωραίο κεφάλι σου λουσμένο
Τα πόδια σου απαλά χαϊδεύει η ξέρα.

Αυτή η θάλασσα σε ξέρει
Στη μήτρα της ζεστά σε νανουρίζει
Του ήλιου το καμάκι την κεντρίζει
Για να την κάνει ταίρι.

Απ' τον Απρίλη εδώ και σε χαζεύω
Ώρες και ώρες και δε σε χορταίνω
Ως να 'ρθει ο Οκτώβρης πια που σε μαζεύω
Πάλι και στο χειμώνα μπαίνω.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος