'13

Κατά μήκος του διπλού δρόμου, σε αποστάσεις μερικών εκατοντάδων μέτρων, ξερές κοίτες χειμάρρων, κατεβασιές απ' τον μουντό Χορτιάτη. Κατακαλόκαιρο. Μεγάλες φαγάνες τρώνε μουγκρίζοντας τα σπλάχνα τους, απελευθερώνοντας μαύρα καυσαέρια και σύννεφα σκόνης, κόβοντας το καθαρό χώμα σαν βούτυρο. Μόνο καταφύγιο, η τσιμεντένια γέφυρα.
Πέρα απ' αυτήν... τα χαλίκια αστράφτουν, οι σαύρες κρύβονται, οι παρειές καταρρέουν. Ο ήλιος καίει αδυσώπητος σπαρτά κι ανθρώπους. Πάνω απ' το κεφάλι μου, μέσα στο σαθρό κούφωμα του σκυροδέματος, κελαηδήματα! Μια χελιδονοφωλιά. Οι γονείς νευρικοί, με κατιτί στο στόμα, επιστρέφουν ολοένα στα μικρά τους. Έχουν μια πείνα ακόρεστη. Δεν κάνουν διάλειμμα ποτέ οι φαγάνες.

http://demispoetry.blogspot.gr/2014/08/13.html

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος