Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2017

οι ράχες των μπροστινών

Οι ράχες των μπροστινών σου αδιαπέραστο τείχος. Ρολά που σε λίγο θ' ανοίξουν, ήδη σε σπρώχνουν. Παιδιά κρατημένα απ' το χέρι, θα τα ποδοπατούσαν άνετα, για να προλάβουν τη μεγαλύτερη έκπτωση. Τα μάτια τους φορεμένα, γυάλινα. Οι ανάσες τους μυρίζουν θάνατο. Προς Θεού, γρήγορα, κάνε μεταβολή και φύγε! 10/12/2017 Ατέχνως

μήκη και πλάτη

Χτίζονται ξαναγκρεμίζονται τα ίδια φτωχόσπιτα κήποι κρεμαστοί σε λασπωμένες γειτονιές μητρικές φωλιές βλέμματα χωρίς κουβέντες οι αυστηρές ζωές των πεισμωμένων.

τα ελληνοπρεπή

Πάντοτε άλλοι παίρνουν το ανάθεμα στο Γολγοθά τους. *** Δαγκωμένη η αξιοπρέπεια σαν μήλο τοξικό. *** Επιδημία η φοβερή κατάντια της διαίρεσης. *** Μια πλημμυρίδα θα μας ξεβράσει όλους σε θέσεις parking.

αυτοεκπληρούμενο

Έζησε μια ζωή αποτραβηγμένος. Ήτανε, λέει, κρίσιμος λογοτέχνης. Έτσι τον έπειθαν εχθροί και φίλοι, δια της καλά υπολογισμένης άγνοιας ή και γνώσης.

είκοσι

Χαρούμενη ανάπαυλα στάθηκε εκείνο το ταξίδι, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Του το πρότειναν κάποιοι συμφοιτητές του την τελευταία στιγμή. Παρασκευή, πάνω στο βουνό με τα μεγάλα έλατα, ολομόναχοι στον πέτρινο ξενώνα. Σωστούς κορμούς χώραγε το τζάκι ·  και το ουίσκι έρεε άφθονο. Αντί για πάγο, έβαζαν καθάριο χιόνι. Κι αυτή συνέχεια χαμογελούσε, όλα τα έβρισκε αστεία και αισιόδοξα. Η μέρα ξημέρωσε κάτασπρη. Ευλογημένος χιονοπόλεμος, με χίλια δυο πειράγματα- διάφανες υποσχέσεις. Την επομένη, στο λεωφορείο της επιστροφής, κάθισε δίπλα του. Έπαιξε με το κασκόλ, δοκίμασε το σκούφο του, “διάβασε” το χέρι του... Σωστές τρεις ώρες, αδύνατο να βρει ησυχία! Δικαστήρια. Μουντή, λασπερή Θεσσαλονίκη. Τη βοήθησε να ξεφορτώσει τα μπαγκάζια της. “Αντίο” της είπε, “καλές γιορτές!”. Του αντιγύρισε ένα ξαφνικό φιλί, μισό στόμα-μισό μάγουλο. Πάνε κιόλας είκοσι χρόνια.

φαρσέρ

Στιχάκια, το πρωί θα σας ξεχάσω Ανάλαφρα τριγύρω που πετάτε. Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο το σκάτε Τα πέλματά μου σίδερο και γράσο. Είχα πιστέψει εγώ στη δύναμή σας Θάμαζα τη βουτιά σας στα ερέβη Ο Καρυωτάκης κει που ’χε κατέβει Ασώματος, την άβυσσο διανύσας. Ει μη, ξεγέλασμα και τίποτ’ άλλο Σειρήνων το κελάηδισμά σας Σωροί στο φως τα κόκαλα μπροστά σας Αποτροπαϊκό σινιάλο. Στιχάκια, το πρωί θα σας ξεχάσω Ανάλαφρος τριγύρω θα πετάω. Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο το σκάω Φαρσέρ, και τελευταίος θα γελάσω. 15/10/2017 Φτερά Χήνας

ποιητικό τοπίο

Μελάνι σουπιάς το φλύαρο τίποτα θολώνει το βυθό. Τρομαγμένος ο ιππόκαμπος μετεωρίζεται μες στη μαυρίλα. Σαλάχια του τείνουν τις ηλεκτροφόρες ουρές τους. 31/10/2017 Αλέκτωρ

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)