των ιδεών
Όλη τη νύχτα ξήλωνες το στίχο
Κι απ' το πρωί... μαντάρισμα και πάλι.
Μ' ένα βαρύ, βαρύτατο κεφάλι
"Πούστη", ψελλίζεις, "δε θα σε πετύχω!"
Αλλά εκείνος, δώσ' του ξεγλιστράει
Αδιάφορος, σα βλέμμα νεκροθάπτου.
Ψωροπερήφανος και μη μου άπτου
Γελά... κι όλο μακρύτερα πετάει.
Κι απ' το πρωί... μαντάρισμα και πάλι.
Μ' ένα βαρύ, βαρύτατο κεφάλι
"Πούστη", ψελλίζεις, "δε θα σε πετύχω!"
Αλλά εκείνος, δώσ' του ξεγλιστράει
Αδιάφορος, σα βλέμμα νεκροθάπτου.
Ψωροπερήφανος και μη μου άπτου
Γελά... κι όλο μακρύτερα πετάει.