Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2014

αύριο

Αύριο Χριστούγεννα κι έξω η μοναξιά ζητιάνα λέει κάλαντα. Λίγο πριν γυρίσει στο παγκάκι ένα κοράκι προσγειώθηκε απαλά σε χείλος κάδου. Αύριο Χριστούγεννα κι έξω η μοναξιά ζητιάνα δε σαλεύει.

δεν είναι πια

Αλίμονο! δεν είναι πια ένα επιπόλαιο καλοκαίρι. Επίσημα καταδικάστηκε σε ορυχείο με ζώα εξόριστα πικρά νερά στείρα εδάφη. Αλίμονο! δε θα ξανακουστεί το τραγούδι του δάσους.

εσύ θα αλλάξεις

"Eσύ θ' αλλάξεις τον καιρό... τον κόσμο όλον τον χαλασμένο;" μασούσαν όλοι οι συνετοί που πρόθυμα το τυπικό του βίου ακολουθούσαν. Αυτό το κάρβουνο "γιατί;" ποτέ δεν τους βασάνισε πυρακτωμένο...

κατοικίδιο του εαυτού

Κατοικίδιο του εαυτού Σκυλί στον παράδεισο Τον βλέπω από απόσταση · Περιττεύω... Κι αν ήμουν, τώρα τι; Μαντεύω πως τίποτα.

απέναντι

Απέναντι στων άδικων το κάστρο Με όπλο το απόγυμνο κορμί μας Για όσα με βία μας έχουν πάρει Πέσαμε, καθώς πέφτει κάποιο άστρο. Ήθελαν να μας δούνε νικημένους Να βρέχει στην υπόλοιπη ζωή μας Μα δε τους κάναμε αυτή τη χάρη · Παλέψαμε για τους αδικημένους.

ούτε μιλιά

Ούτε μιλιά δε βγάλαμε -τα μέλλοντα κι ας μόλεψαν!- για 'κείνα που δε βόλεψαν... (Θ' αφήναμε αμήχανους τους αποδέκτες...) Για τους συμπλέκτες... που μας αφήσαν σ' ανηφόρες πάνω στις δύσκολες τις ώρες.

από τη γέννα

Aπό τη γέννα ακόμα σκοτωμένοι Γεράσαμε στα σπίτια των γονιών μας Να περιφέρουμε παλτό ένα σαρκίο Ζωές αντιγραφές κι επαναλήψεις...

έλικα DNA

Έλικα DNA το ποίημα Μοναδικό μετά το θάνατο Έμεινε ίχνος...

έβαλε τίτλο

Έβαλε τίτλο ένας σοφός Από συμβούλιο σοφών: "Νοημοσύνη τεχνητή: Αφανισμός προ των πυλών για την ανθρώπινη φυλή..." Κι όμως, εγώ σκέφτομαι πως ο πλανήτης θα 'ναι ευγνώμων! "Μια επαλήθευση απλή των φυσικών του νόμων δοσμένη από τη μηχανή..."

ισόποσος

Ισόποσος αφαιρετέος; Έχετε όρεξη γι' αστεία!... Unfollow προς τον εαυτό σου;

'μεις γεννηθήκαμε

'Μεις γεννηθήκαμε για έρωτες Κι όχι για φρούδες εποχές Ξενέρωτες... 'Μεις γεννηθήκαμε για τ' όμορφα Κι όχι για τούτα τα λιμά Τα ανθρωπόμορφα...

χωρίς μιλιά

Χωρίς μιλιά, λυτά μαλλιά Καβάλα σε μια μηχανή Εναλλασσόμενα τοπία Κι αέρας μ' ήλιο και βροχή...

ενεπίγραφο

Μια Πέμπτη βράδυ Ψηλά είδα πλάκα καρφωμένη "Του Ριάδη" Στη μνήμη του απ' το '53 Κι είχαμε 2013...

για ένα πιάτο

Για ένα πιάτο  Σκατά γεμάτο Στου συσσιτίου Τη μακριά ουρά Και στην πλάτη σου Παίζεται ακόμη Το παιχνίδι της Φιλανθρωπίας... Περισπούδαστοι Ευυπόληπτοι Μα πάνω απ' όλα Ανθρώπινοι και Τόσο μα τόσο Συμπονετικοί! http://demispoetry.blogspot.gr/2014/11/blog-post_23.html

έχεις ακόμα

Έχεις ακόμα δρόμο να διανύσεις... μες στα πυκνά φυλλώματα, μέσα στ' αγρίμια -στο διάβα σου παραμονεύουν!- ελονοσία και πυρετός, πόδια γυμνά πρησμένα .  Σφίγγεις τα δόντια για να προχωρήσεις. Παντού αβέβαιο έδαφος · άγνωστος χάρτης.

χθες κάποιος

Χθες κάποιος έσφαξε τον ήλιο · Σκορπίστηκαν καυτά γύρω τα σπλάχνα. Τι φρικτή, Θε μου, κτηνωδία! Μας άφησε μνημεία παγωμάρας Αμίλητους, κουβαριασμένους · Το πτώμα, η ψυχρή δολοφονία... Διαμελισμένο μες στο σύμπαν Κανιβαλίζει φως   ο γαλαξίας.

πλώρη στραμμένη

Πλώρη στραμμένη γι' αναχώρηση Κόρνα σπασμένη, άτακτη υποχώρηση! Η Βενιζέλου ξάφνου βαθαίνει (Κι είπε πως τάχα θα περιμένει...)

το χρέος του

Εικόνα
O παππούς έκανε το χρέος του : Φύτεψε μια ροδιά στις παρυφές του τοίχου. Χθες ήταν γεμάτη ρόδια Και ο ήλιος τα χάιδευε χαμηλώνοντας. Κάθε σπυρί τους μια κουβέντα του Από τη βαθυκόκκινη δύση. Ναι, έκανε το χρέος του : Φύτεψε κουβέντες στις παρυφές του τοίχου. Χθες κι ο τοίχος μιλούσε. φωτό: Λίτσα  Μπούσμπουρα

περνούν

Περνούν οι πλούσιοι Καύχημα τις ζωές τους... Κι οι φτωχοδιάβολοι Με σπάγκο τις δικές τους. Χρόνια στοιβαγμένα Αγνώστου παραλήπτη Λερά χαρτόκουτα Σκόνη καλύπτει...

οι σημαίες

Οι σημαίες κρεμάστηκαν! Τα χαλιά τεντώθηκαν... -Το υγρό κρύο τρυπάει- Οι καμινάδες στροβιλίζουν πένθιμα τον βρώμικο καπνό τους.

του κήπου μου όλα

Του κήπου μου όλα τα λουλούδια ατακτοποίητα... Του κήπου μου η παρθένα γη  μεγαλουργεί  θρέφοντας δίχως εξαιρέσεις.

σέρνουν οι ελέφαντες

Σέρνουν οι ελέφαντες το τελευταίο βήμα. Χωρίς τους πάγους πνίγηκαν οι αρκούδες. Μεγάλη πολιτεία με τους χαμένους μύθους! Αταύτιστη, αγραναπαυμένη -ρίζα παραδομένη Σε τρακτέρ, σε εκσκαφείς, στην ασθένεια...

βραδινές ώρες

Βραδινές ώρες Χρόνος να διαλέξεις... Μυαλά αιώρες Κρεμιούνται από λέξεις.

μετά τη βροχή

Μετά την ξαφνική βροχή Γλιστράν οι στέγες Οι χείμαρροι εξαντλημένοι Χάσαν την ορμή · Λίμνες στην άσφαλτο (Υγρά υπολείμματα) Γεμίζουν χάσματα Τώρα απουσίας...

σήμερα

Σήμερα βλέπω δυο παιδιά (Τα 15 κλείσαν δεν κλείσανε) Να μουτζουρώνουν την αγάπη τους Σε τοίχο -κι είχε κρύο- τα καημένα... "Ευχαριστώ" τους λέω και γυρίσανε "Ευχαριστώ γιατί μας λέτε;" απορημένα. Ίδιον καιρό, στον ίδιο τοίχο έγινες ποίημα -Δεν το 'μαθες ποτέ- απ' τα σβησμένα.

άδειο καρότσι

Κανονίζουμε ωραίους περιπάτους... Σε ουδέτερα φωτισμένους διαδρόμους Όπου ράχες βιβλίων κηπουρικής γεμίζουν ράφια Δίπλα στη νιοστή χιλιάδα "θρύλων" εγχώριων [Άδειο καρότσι ο στίχος...] "Τετράδια για τα παιδιά, θυμήσου εξάπαντος και το σαλάμι!" Τρίξιμο κλειδιών στη μέσα τσέπη ·  τα μεγάφωνα δεν σταματούν Να διαλαλούν τις προσφορές τους.

συναρμολογημένη

Συναρμολογημένη από εβραίικα Μνήματα η εκκλησία της γειτονιάς μου Περασμένα με σοβά εξάλφα Άγνωστα σκαλίσματα σβησμένα Στ' αμέτρητα πατήματα των ευσεβών.

μ' ένα φύσημα

Μ' ένα φύσημα Άλλαξ' ο καιρός. Ντάμα τώρα η νύχτα. Ψύχρανε και η μέρα...

έτσι είπα

Έτσι είπα, και ξεκίνησα με τρόμο Του αναχωρητή τον δρόμο Δίχως γράμμα Δίχως δράμα Δίχως θάμα...

πέρα απ' το σύνορο

Πέρα απ' το σύνορο των ορατών Στο σχίσιμο των ουρανών και του φωτός Όπου το μάτι ψάχνει να συλλάβει Το φάσμα του ερυθρού και της νυχτός Ενδιάμεσα στο κάπου και στο πουθενά Νιώθουν μιαν αύρα, μιαν αλλιώτικη πνοή Στο πρόσωπό τους να φυσά Όσοι προδόθηκαν απ' τη ζωή πολύ.

το σχοινί

To σχοινί του κρεμασμένου σάπισε, λέπτυνε · Λάφρυνε το βάρος της ασφάλτου που πλακώνει Απ' άκρη σ' άκρη την αποσύνθεση.

των διαλογισμών

Βάση της ύπαρξης, αέναη εκστατική μου κατάφαση. Αβίαστα πάνω και κάτω, ίσως ένα ξέφωτο ή η μέση μιας πλατείας. Η κίνηση των διαλογισμών μετριέται με την αργία των πράξεων.

στάμπα ιδρώτα

Στάμπα ιδρώτα στο ύψος του μετώπου Ξέφτισε το πλατύγυρο καπέλο Τα τρίγωνα στόμωσαν Άχρηστο πια και το καρότσι (Σκήπτρα φθοράς και απουσίας) Στην επόμενη πάσα, ίσως ερείπια Δίχως χτιστάδες...                Σ' εκείνους που ταράζουν τους νεκρούς...

από τις τελευταίες μέρες

Εικόνα
Φωτογραφία: Λ. Μπούσμπουρα Α πό τις τελευταίες μέρες της θάλασσας μάζεψα βότσαλα εκείνες που είχαν χαραγμένη κάπου, κάπως... τη μορφή σου Κ αι σε ατίμητα κοχύλια τον παράφωνο ήχο των λιμανίσιων γλάρων κράτησα παρηγοριά στους δύσκολους χειμώνες.                                     Λίτσα, σ' ευχαριστώ!

κάποιο πνεύμα προγόνου

Σίγουρα, κάποιο πνεύμα προγόνου θα ήταν η μαύρη γάτα, που περνούσε κάθε νύχτα το κατώφλι μας. Ξάπλωνε νωχελικά στον κήπο, καμουφλαρισμένη τέλεια μες σε σκούρο φόντο, και μόνο τα δυο μάτια της λαμποκοπούσαν εξ αντανακλάσεως μια φευγαλέα σεληνιακή αχτίδα, καθώς βαθιά, περήφανα παρατηρούσε. Ένιωθε, λες, οικεία τα πρόσωπα, γνώριμες όλες τις γωνίες και τις εκφράσεις, χωρίς εκπλήξεις τις χειρονομίες, κρυμμένη, ωστόσο, σε απόλυτη ησυχία! Πριν απ' το πρώτο φως, αποχωρούσε όπως ήρθε ελαφροπάτητη, ν' αφήσει χώρο... μία ακόμη μέρα.

προνόμιο

Εγώ δεν είμαι ηθοποιός Δεν ζω για την αποδοχή Λέω τα δικά μου πάντα λόγια Χωρίς υπόκλιση στο τέλος... Φριχτό προνόμιο του ποιητή Η μοναξιά.

σ' όλες τις μπάντες

Σ' όλες τις μπάντες Εθνικισμοί Ο άνεργος, όμως Ποτέ πατρίδα! Σ' όλες τις μπάντες Λεονταρισμοί Ο πένης, όμως Ποτέ μια φλοίδα! Σ' όλες τις μπάντες Διδακτισμοί Ο αυτόχειρ, όμως Ποτέ πια ελπίδα... Σ' όλες τις μπάντες Σαπροαστοί Ο άστεγος, όμως Σ' εφημερίδα Μόνο ένα σώμα... Δίχως ψυχή. http://demispoetry.blogspot.gr/2014/08/blog-post_25.html

στ' αλμυρό που φεύγει κύμα

Εικόνα
Ποτισμένοι στ' αλμυρό που φεύγει κύμα Δεν ξεχωρίζουμε νερό και ουρανό · Γδαρμένο δέρμα από τον άνεμο Δίχως σταματημό να μουρμουράμε στίχους Πρόχειρης προσευχής σε ναυτικούς θεούς Μπας και γλιτώσουν τ' ακριβό τομάρι μας Κι όλο περικυκλώνουνε τα κήτη.

ψευδοσονέτο

Πουθενά εδώ νικητές κ' ηττημένοι Τα σύννεφα δεν σκοτεινιάζουν Άλικα ρόδα ευωδιάζουν Πουθενά εδώ θλιμμένοι. Πουθενά εδώ αδικημένοι Γάτες και σκύλοι δεν τρομάζουν Όλοι τη γύμνια τους γιορτάζουν Πουθενά εδώ ντυμένοι. Κανείς εδώ δεν περιμένει Να σαρκωθούν όσα του τάζουν Είναι παρούσα η οικουμένη. Μακάριοι εδώ όσοι διστάζουν Κι όλοι γυμνοί ερωτευμένοι Το διασκεδάζουν.

από σκιές

Από σκιές ξαγρυπνισμένες σ' αδιέξοδο -Δρόμος που τον βαδίζεις πάντα μόνος- Συρμένος και δεν έδωσε σημεία.

σαν εκείνον

Σαν εκείνον ποιος θα 'θελε να καταλήξει; Ποιητής που τον περιγελάνε... Στις απαγγελίες του πεθαίναμε από πλήξη Σσσσ... Τα παιδιά του δεν έχουνε να φάνε! Έχει να εμφανιστεί καιρό εδώ τριγύρω Τόσο που σχεδόν ανησυχούμε... Έπαιρνε που και που κανέναν γύρο Βέβαια, έχουμε τρεις μήνες να τον δούμε! Λέτε να σοβαρεύτηκε επιτέλους; Να 'πιασε μια δουλειά της προκοπής; Άραγε να 'φτασε η αρχή ενός τέλους... Πού ακούστηκε ποτέ επάγγελμα ποιητής! http://demispoetry.blogspot.gr/2014/07/blog-post_25.html

έσκαβα/θα βρέξει

Έσκαβα με τα χέρια Σκυμμένος στο κενό Τα δάχτυλά μου μάτωναν · Είναι σκληρό το τίποτα. *** Θα βρέξει. Άσε το χρόνο Να κάνει τη δουλειά του Και τη μπόρα Να πλύνει τη μπουγάδα σου. Δεν ξεμπερδεύεις...

από τον ξαφνικό αέρα

Τσαλακώνει από τον ξαφνικό αέρα Ψυχή νερα ϊ δοκεντημένη  Μαγκωμένη όμως καλά στη μια της άκρη Ώστε να μένει στέρεη η ψευδαίσθηση Πως ένα φύσημα, και θα πετάξει...

ένα κουτσαβάκι

Βγήκε ένα κουτσαβάκι Από μεγάλο τζάκι Με δίπλωμα οικονομικών Σ' ακροατήριο υπουργών. Τις σπούδασε σ' Αμερικές Τις μαύρες αριθμητικές Μιλά αποφασισμένος Βαρύς και κουρντισμένος. Λέει θα τις εφαρμόσει Μέχρι να μας λυτρώσει... Και τούτοι οι χειροκροτητές Θα 'ναι οι καινούργιοι επενδυτές Κι οι πλούσιές τους ντάμες Περιχαρείς μαντάμες (Με έναν λόχο ζιγκολό Για να τις φέρνει σ' οργασμό) Θα γίνει όργιο σωστό! Μ' εγγυητή πρωθυπουργό. Απόψε τρεις κρεμάστηκαν Ντροπή τους! Δεν σεβάστηκαν. http://demispoetry.blogspot.gr/2014/07/blog-post_10.html

στα ερείπια κάποιας πολιτείας

Τι άλλο θα μπορούσα να είμαι Παρά ένας φτωχός ποιητής Αυτή τη νύχτα που ξηλώθηκαν οι στέγες Κι ο τρελός αέρας σεργιανάει Στους άδειους δρόμους Γυρεύοντας ανυπεράσπιστα κεφάλια. Αυτή τη μόνη νύχτα τραγουδώντας Μες στα ερείπια κάποιας πολιτείας. http://demispoetry.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html

όχι από ξένους

Bρωμίσαμε ηδυπαθείς! Παινεμένους, μα στείρους λέξεων Για τα πολλά συμβαίνοντα. Αραδιασμένες οι ασύντακτες Προτάσεις τους χωρίς Να έχουν κάτι να προτείνουν. Για φίλους, για παρέες Ό,τι πρέπει οι αναγνώσεις τους... Μα, προς Θεού!  Όχι από ξένους ερωτήσεις. http://demispoetry.blogspot.gr/2014/07/b.html

από τη Βουλιαγμένη

Από τη Βουλιαγμένη... Μέχρι τον κήπο του Μεγάρου Μήτε η κραυγή ενός γλάρου Δεν ξυπνά τη συνείδηση Την κοιμισμένη! (Γιορτούλες θλιβερές... Σε εποχές διαμαρτυρίας Στίλβουσες μερσεντές Και το καπέλο μιας κυρίας!) http://demispoetry.blogspot.gr/2013/06/blog-post_10.html

πάσης φύσης

Πήξαμε στα "μορφωτικά" σωματεία των αμόρφωτων Στους "πολιτιστικούς" συλλόγους των απολίτιστων Στους "αυθόρμητους" περαστικούς... Στις διαφημιστικές καμπάνιες των μονοπωλίων Στα πάσης φύσης κόλπα των αχρείων. http://demispoetry.blogspot.gr/2014/06/blog-post_23.html

χόρευε

Εικόνα
Χόρευε πέρα-δώθε ο εκτυπωτής Τυπώνοντας τα ένσημά μου Μονότονος και συνεπής Μέτραγε όλα, απ' την αρχή, τα βήματά μου. Σάμπως, τι έφταιγε αυτός... Για την κουραστική χορογραφία; Τι να σου κάνει ένας ξερός ρυθμός Αν δεν ταιριάζει μουσική και φαντασία;

πώς ντύθηκε...

Πώς ντύθηκε η καινούργια φύση Κι ήρθε να μας προϋπαντήσει! Πώς φόρεσε όλα τα καλά της Κι έστρωσε τα πυκνά μαλλιά της! Πώς εγλεντήσαμε παρέα Σε χρυσοπράσινη αλέα! Κι όταν βραδιάσαμε πιωμένοι Μας ξέχασε η οικουμένη! http://demispoetry.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html

έχει;

Έχει κανείς σήμερα δικαίωμα, να μην παίρνει θέση για όσα συμβαίνουν γύρω του; Πώς αποτιμάται η στάση των καλλιτεχνών, των ποιητών, των τόσων "πνευματικών"; Περιμένουν, άραγε, μια επιφοίτηση; Μια επιχορήγηση; Ίσως κάποια επιβράβευση σιωπής;

νεανίες

Καλλιτέχνες νεανίες Τολμηρούς αμφισβητίες Του συστήματος παρίες Τους καλούνε "παρακμίες". Γιατί είν' έξω από κάστες! Και από σχολές-δυνάστες Δεν γνωρίζουνε "δασκάλους" Τους μεγάλους παπαγάλους...

κάποτε θα μετρηθούν

Δεν μέτρησα τους στίχους. Κάποτε θα μετρηθούν. Τη μετρική στο τέλος δεν την αποφεύγεις. Κι αν με ρωτούσες τώρα τι θα προτιμούσα, κάτι άλλο σίγουρα απ' το μέτρημα. Πότε έχασε το δρόμο της η νυχτερίδα στο σκοτάδι;

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)